به گزارش تریبون تبریز، این پرونده پس از مرگ مشکوک پیرمردی به نام عزیزالله بابایی در سال ۱۴۰۲ گشوده شد؛ زمانی که خانواده او نسبت به شرایط مرگ ناگهانی‌اش ابراز تردید کردند. با پیگیری خانواده و اطلاعاتی که یکی از آشنایان قدیمی درباره پیشینه کلثوم در اختیارشان گذاشت، ماجرا ابعاد گسترده‌تری پیدا کرد.
بر اساس کیفرخواست صادرشده، کلثوم اکبری در طی دو دهه، با مردان سالخورده ازدواج می‌کرد و پس از مدتی، با خوراندن داروهای ترکیبی مرگبار، آن‌ها را به قتل می‌رساند. اغلب این مرگ‌ها به دلیل کهولت سن قربانیان، طبیعی تلقی می‌شد و خانواده‌ها پیگیر موضوع نمی‌شدند. با این حال، پس از شکایت رسمی خانواده بابایی و تحقیقات بیشتر، متهم بازداشت و به قتل‌های متعددی اعتراف کرد.
در جلسات دادگاه، کلثوم ابتدا منکر اتهامات بود اما پس از پخش فیلم بازسازی صحنه قتل، به صحت اعترافات قبلی خود اذعان کرد. با این حال، در پاسخ به سؤالات قاضی، غالباً با زبان محلی و جملاتی مبهم تلاش کرد از ارائه جزئیات طفره برود.
در حال حاضر، این پرونده بیش از ۴۵ شاکی دارد که برخی از آن‌ها اولیای دم و برخی دیگر ورثه قربانیان هستند. دادستان اعلام کرده که انگیزه اصلی متهم از قتل‌ها، دستیابی به ارثیه و مهریه همسرانش بوده است.
در یکی از موارد، کلثوم پس از قتل یکی از همسران خود، دو هکتار زمین به ارث برده بود. در موردی دیگر، تنها پس از یک ماه زندگی مشترک، همسرش را با خوراندن داروهای خاص به قتل رسانده و از ارث او بهره‌مند شده بود.
در واکنش به اظهارات وکیل مدافع مبنی بر اختلال روانی متهم، یکی از اولیای دم در دادگاه گفت: «نقشه‌های دقیق و ترکیب داروها برای قتل قربانیان نمی‌تواند کار یک فرد ناتوان ذهنی باشد.»
در پایان جلسه، قضات اعلام کردند که برای صدور حکم، وارد شور خواهند شد.
از زمان رسانه‌ای شدن این ماجرا، انتشار جوک‌ها و شوخی‌های مجازی درباره این پرونده، باعث آزردگی خانواده قربانیان شده است. یکی از شاکیان گفت: «پدران ما قربانی شده‌اند، اما مردم با این موضوع شوخی می‌کنند. این رفتارها زخم ما را تازه‌تر می‌کند.»
