به گزارش تریبون تبریز، کشورهای توسعه‌یافته اروپایی تمایل به ساعات کاری کمتری دارند، در حالی که بسیاری از کشورهای آسیایی، حوزه خلیج فارس و آفریقایی هفته‌های کاری طولانی‌تری را ثبت می‌کنند.
این تصویرسازی بیش از ۱۵۰ کشور را بر اساس تعداد معمول ساعات کار در هفته در سال ۲۰۲۵ رتبه‌بندی می‌کند.
در حالی که میانگین جهانی کار حدود ۳۸٫۷ ساعت در هفته است، شکاف بین کارکُن ترین و کم کارترین کشورها تقریبا ۳۰ ساعت است.
داده‌های این تصویرسازی از World Population Review گرفته شده است. این گزارش، برآوردهای ملی از میانگین ساعات کار هفتگی در بخش‌های رسمی و غیررسمی کار را گردآوری می‌کند.
بوتان در صدر ساعات کار در جهان قرار دارد
در سال ۲۰۲۵، بوتان به عنوان سخت‌کوش‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود و کارمندان و کارگران آن به طور متوسط ۵۴٫۵ ساعت در هفته کار می‌کنند. بسیاری دیگر از اقتصادهای آسیا نیز در نزدیکی صدر جدول قرار دارند، از جمله امارات متحده عربی (۴۸٫۴ ساعت)، پاکستان (۴۷٫۵ ساعت) و هند (۴۵٫۸ ساعت).
هفته‌های کاری طولانی‌تر در این مناطق اغلب منعکس‌کننده صنایع پرکار، مشاغل پاره وقت کمتر و شبکه‌های تامین اجتماعی کوچک‌تر است – عواملی که باعث افزایش ساعات کاری هم برای کارمندان و هم برای کارگران خوداشتغال می‌شوند.
هفته‌های کاری کوتاه اروپا منعکس‌کننده اقتصادهای توسعه‌یافته است
در انتهای دیگر طیف، اروپای غربی و شمالی برخی از کوتاه‌ترین هفته‌های کاری ثبت شده را حفظ می‌کنند. هلند (۲۶٫۸ ساعت)، نروژ (۲۷٫۱ ساعت) و دانمارک (۲۸٫۸ ساعت) همگی کمتر از ۳۰ ساعت در هفته کار می‌کنند.
این کشورها از بهره‌وری قوی، اتوماسیون بالا و حمایت‌های سخاوتمندانه از نیروی کار بهره‌مند می‌شوند. میانگین ساعات کاری کوتاه‌تر اغلب با استانداردهای زندگی بالاتر و تعادل بهتر کار و زندگی همراه است. تنها استثنا در این زمینه کشور یمن است که بر اساس آمارها کمترین میزان ساعات کاری در جهان را دارد و در عین حال یکی از فقیرترین کشورهای جهان نیز به شمار می رود.
ایالات متحده در رده متوسط قرار دارد
ایالات متحده به طور متوسط حدود ۳۶٫۱ ساعت در هفته کار می‌کند که پایین‌تر از میانگین جهانی اما بالاتر از سایر کشورهای توسعه‌یافته بزرگ مانند کانادا (۳۲٫۳ ساعت)، بریتانیا (۳۱ ساعت) و فرانسه (۳۰٫۸ ساعت) است.
در مقابل، بازارهای نوظهور – به ویژه در آفریقا – برخی از بالاترین ساعات کاری هفتگی را نشان می‌دهند، مانند سودان (۵۰٫۸ ساعت) و لسوتو (۵۰٫۲ ساعت)، جایی که ضرورت اقتصادی باعث طولانی‌تر شدن روزهای کاری می‌شود.
