هدفگذاری تولید ۷۰۰ هزار تنی گیاهان دارویی در کشور

 به گزارش تریبون تبریز، حسین زینلی در سمینار دو روزه هم‌افزایی تجارب مجریان استانی کشت گیاهان دارویی سراسر کشور با نمایندگان شرکت‌های خصوصی تکمیل کننده زنجیره تولید، گفت: با توسعه سطح زیر کشت گیاهان دارویی به ۴۰۰ هزار هکتار به ویژه در دیمزارها، طی پنج  سال آینده میزان تولید این محصولات در کشور به ۷۰۰ هزار تن می‌رسد.
وی ادامه داد: برای پنج سال آینده، کسب درآمد ۲.۲ میلیارد دلاری از محل صادرات گیاهان دارویی برای کشور هدف‌گذاری شده است.
وی افزود: هم‌اکنون سالانه تنها حدود ۴۵۰ میلیون دلار انواع گیاهان دارویی به صورت خام از کشور صادر می‌شود.
مشاور وزیر جهاد کشاورزی، اندازه بازار فعلی گیاهان دارویی در جهان را بالغ بر ۲۵۷ میلیارد دلار اعلام کرد و گفت: اندازه بازار جهانی گیاهان دارویی در ۲۵ سال آینده پنج هزار میلیارد دلار خواهد بود، کشورهای جهان با توجه به استقبال وسیع از گیاهان دارویی در سفره غذایی مردم به شدت به صورت تخصصی برای کسب بیشترین درآمد ملی در این زمینه به تکاپو افتادند و با توجه به ظرفیت‌های فراوان اقلیمی، علمی و سنتی داخلی، سهم ایران در این زمینه می‌تواند از درآمدهای نفتی هم بیشتر شود.
مجری طرح گیاهان دارویی، توسعه کشت این محصولات را حرکت به سمت سلامتی ارزیابی کرد و افزود: در سال گذشته با مشارکت مجریان استانی، معاونت امور زراعت، ستاد اجرایی فرمان امام و استقبال خوب کشاورزان و بهره‌برداران ۵۳ هزار هکتار از اراضی دیم به سطح زیر کشت گیاهان دارویی اضافه شد و برنامه توسعه سطح زیر کشت در سال جاری نیز ۶۰ هزار هکتار است.
وی با تأکید بر اینکه دیگر فرصت آزمون و خطا وجود ندارد به ثبت ایده‌های جدید از سوی مجریان در بانک ایده‌پردازی اشاره و تصریح کرد: بازارهای جهانی متقاضی محصول تولیدی ایرانی هستند و این موضوع باعث استقبال بخش خصوصی برای تولید، فرآوری و صادرات بیشتر گیاهان دارویی شده است.
زینلی گفت: اینکه ایران هم‌اکنون ۹۰ درصد تولید جهانی زعفران، ۷۰ درصد تولید گل‌محمدی، ۸۰ درصد انغوزه و ۲۰ درصد زیره جهانی را در اختیار دارد، حاکی از وجود ظرفیت‌های فراوانی است که در صورت تکمیل زنجیره فرآوری، درآمدهای ارزی را در کوتاه‌ترین زمان می‌توان افزایش داد.
وی قطب‌بندی استانی تولید گیاهان دارویی را با توجه به تجارب گذشته از شیوه‌های توسعه کشت این محصولات معرفی کرد و گفت: هم‌اکنون این قطب‌بندی به صورت استان‌های معین و پشتیبان متمرکز شده و برای هر محصول اعتبارات ملی هم ابتدا به استان‌های معین اختصاص می‌یابد در عین حال که مراکز تحقیقاتی جهاد کشاورزی نیز در خدمت این استان‌ها قرار گرفتند.