دعوت‌نامه نشست بانوان کارآفرین آذربایجانشرقی با مدیرکل امور زنان و خانواده وزارت کشور که به دستم می‌رسد مشتاق می‌شوم در جمع آنان حضور پیدا کرده و با آنها آشنا شوم که با همه تنگناها و چالش‌ها همچنان در زمینه تولید و کارآفرینی فعال هستند.
ساعت اعلام شده برای این نشست ۹ صبح روز سه‌شنبه نهم خرداد ماه است. ساعت ۸ و۵۰ دقیقه صبح به سالن اجتماعات سازمان صنعت و معدن می‌رسم.
در مسیر ورودی فکر می‌کردم سالن با حضور خانم‌های کارآفرین و رفت و آمدهای زیاد پر جنب و جوش شده و احتمالا صدای کودکانی که همراه مادران خود در این جلسه هستند به گوش می‌رسد ولی هیچ خبری از رفت و آمد و صحبت‌های خانم‌ها با همدیگر نیست. یعنی اصلا فردی نیامده که سر و صدایی هم باشد.
به داخل سالن همایش می‌روم، به جزء من و یک همکار خبری و دو نفر از همکاران سازمان صنعت و معدن که سیستم صوتی را نصب کرده و درستی آن را امتحان می‌کنند فرد دیگری در سالن نیست. این جوری که معلوم است این جلسه تا ساعت ۱۰ هم شروع نمی‌شود.
آن سه نفر همچنان مشغول تنطیم میکروفن هستند و من و همکارم نیز از این مدیریت ضعیف و بی‌برنامگی حسابی کلافه شده‌ایم. از خانمی که همکار سازمان صنعت و معدن است، می‌پرسم پس جلسه کی شروع می‌شود؟ در حالی که شانه‌هایش را بالا می‌اندازد و دست‌هایش را به نشانه نمی‌دانم بالا می‌برد می‌گوید” تازه از استانداری زنگ زده‌اند اگر ماشین هست بیاییم بنرها را نصب کنیم”، ظاهرا اینها تازه یادشان افتاده برای ساعت ۹ صبح جلسه دارند و بعد از این می‌خواهند بنر بزنند و ….
ساعت ۹و ۱۰ دقیقه است، کم‌کم خانم‌های کارآفرین که به جلسه دعوت شده‌اند از راه می‌رسند. یکی دیگر از کارمندان سازمان صنعت و معدن به سالن می‌آید، قدم می‌زند ظاهرا می‌خواهد کم و کسری‌ها را برطرف کند، صدایش به گوش می رسد ” خانم چرا هنوز دستمال کاغذی و آب روی میزها قرار نگرفته”.
خانم هم به آرامی جواب می‌دهد و ما جوابش را نمی‌شنویم.
هنوز هم آزمون و خطای سیستم صوتی برطرف نشده و هر چند دقیقه صدای قرآن و سرود جمهوری اسلامی پخش می‌شود و قطع می‌شود.
ساعت ۹ و ۴۰ دقیقه است حدود ۳۰ تا ۴۰ نفر از خانم‌های کارآفرین در سالن هستند ولی همچنان خبری از برگزارکنندگان جلسه نیست.
کنار بانوان کارآفرین می‌روم، به راحتی می‌توان ناراحتی را در چهره‌هایشان دید، هر کدام از آنها از نقاط مختلف شهر و تعدادی هم از شهرستان‌ها آمده‌اند.
به صراحت می‌گویند از این بی‌نظمی خسته شده‌اند. به یکی از خانم‌ها که ظاهرا از دفتر امور بانوان استانداری در آنجا حضور دارد، اعتراض می‌کنند.
جلسه‌ای که در دعوت‌نامه آن نوشته شده تربیت اخلاقی در کسب و کار چرا خودتان تعهد اخلاقی برای برگزاری جلسه سر وقت را ندارید، چرا این همه خانمی که هر کدام کار خود را تعطیل کرده و به اینجا آمده‌اند را معطل کرده‌اید؟
اگر خودتان تربیت اخلاقی داشتید وقت ما را تلف نمی‌کردید.
خانم دیگری در حالی که از نگاه ابزاری بانوان به شدت گلایه‌مند است رو به خانم‌ها کرده و می‌گوید” دولتمردان با ما خانم‌های کارآفرین کاری نداشته باشد، نه به ما تسهیلات بدهد نه چیزی، دست از سر ما بردارید و نگاه ابزاری به کارآفرینان را برای همیشه کنار بگذارید”.
اعتراضات خانم‌ها زیاد شده است ” خانم ببین من از شهرستان آمده‌ام برای آمدن به این جلسه دو مورد برنامه مشاوره را در شهرستان به وقت دیگری موکول کردم، جلسه اداره تعاون را تعطیل کردم، بقیه خانم‌ها نیز مثل من از کار و فعالیت اقتصادی خود زده‌اند تا به اینجا بیایند، در ثانی به جای برگزاری جلسه با موضوع تربیت اخلاقی جلساتی با حضور کارشناسانی برگزار کنند که مشکل واحدهای تولیدی و کارآفرینان را حل کند، چرا که دست‌اندازهای تولیدی را آنها به وجود می‌آورند. از طرفی دیگر یک بار هم برای حل مشکلات مسؤولان به محل بیایند”.
خانم دیگری در تأیید صحبت‌های او ادامه می‌دهد: در چنین جلساتی وقتی از وضعیت نامناسب حمایت‌ها انتقاد می‌کنی انگار مسؤولان مربوطه می‌خواهند عقده‌گشایی کنند که چرا چنین حرفی را زدی، تسویه حساب‌های خود را در ارائه تسهیلات، امتیازبندی‌ها و اولویت‌ها لحاظ می‌کنند و در نتیجه بانوان نمی‌توانند تجربه‌های خود را از رویارویی با نحوه رفتارها و برخوردها مطرح کنند.
با این وضعیت نه مشکلات و چالش‌های مسیر کارآفرینی مطرح می‌شود و نه برای حل آنها اقدامی صورت می‌گیرد.
خانم من هم برای ساعت ۹ صبح باید سفارش مشتری را تحویل می‌دادم برای همین از ساعت پنج صبح بیدارم و تمام کارهای سفارش مشتری را تمام کردم تا پیش او بدقولی نکنم و بعد در ساعت ۹ هم در این جلسه باشم. مگر ما وقت اضافه داریم که یک ساعتش اینجا تلف شود.
اعتراض به تعلق نگرفتن بسته‌های حمایتی یکی دیگر از مواردی بود که تعدادی از خانم‌ها مطرح کردند.
افزایش ۲۰۰ درصدی اجاره بها مورد اعتراضی دیگری بود که عنوان شد و در نهایت همگی خانم‌ها به اینکه کسی به وقت طلایی آنها ارزشی قائل نیست ناراحت هستند.
ساعت ۹و ۵۵ دقیقه است و خانم‌ها از یک ساعت تاخیر و بی‌اهمیت بودن جلسه برای خود برگزارکنندگان آن کلافه و عصبی شده‌اند، تعدادی از خانم‌ها به نشانه اعتراض سالن را ترک می‌کنند هر چند که دو نفر از خانم‌ها با مسؤولان برگزاری جلسه مدام تماس تلفنی برقرار می‌کنند و سعی دارند خانم‌ها را از رفتن منصرف کنند ولی تعدادی از خانم‌ها جلسه را ترک می‌کنند.
و ما اصحاب رسانه نیز مانند آنها رفتن و ترک جلسه را به ماندن ترجیح می‌دهیم.
صدای یکی از خانم‌ها به گوشم می‌رسد” ما تربیت و تعهد اخلاقی داریم که در زندگی فقط خودمان را ندیده‌ایم و به فکر ۵ نفر بعد از خودمان هم بوده‌ایم تا آنها نیز بتوانند کار کنند. جلسه امروز نشان داد خانم‌های کارآفرین که به این جلسه‌ها نمی‌آیند بهترین کار را می‌کنند.”
