به گزارش تریبون تبریز، محمدرضا مسعودی فوتبالیست بااستعداد تبریزی با حرکات نمایشی خود با توپ، تحسین همگان را برانگیخته است. گویی که توپ چونان بردهای اسیر این فوتبالیست بوده و فقط از وی فرمان می برد که به کدام سمت بچرخد.
مسعودی تنها ۲۰ سال دارد و روزهای آغازین خدمتش را در هنگ مرزی میگذراند. سوالی که به ذهن خطور میکند وی با این همه استعداد چرا عضو باشگاهی نیست و چرا اصلا محل خدمتش در تیمهای نظامی نمیباشد.
تخریب شدم اما سکوت کردم
مسعودی در مورد شروع فوتبالش گفت: از ۷ سالگی فوتبال را در آکادمی شروع کردم و در تیم های ملی پوشان، آکادمی تراکتورسازی، کارگران تبریز، گسترش فوتبال تبریز، فولادوند و عقاب مهر در رده پایه سابقه حضور داشتم.
۲ سال پیش از طرف بعضی دوستان و مربیها تخریب شدم اما فقط تلاش کردم و ترجیح دادم سکوت کنم.
حرکت مارادونا و الگوبرداری از مسی
توپ، انگار گرد نیست و گویی به پاهای مسعودی چسبیده است. حرکاتی که مارادونا و مسی با توپ انجام می دادند و برایمان هیجانانگیز بود را حالا این فوتبالیست تبریزی به راحتی انجام میدهد.
مسعودی میگوید: با بیش از ۲۰ حرکت میتوانم توپ را بلند و حرکات نمایشی اجرا کنم. موقع درگذشت مارادونا یک حرکتی از مارادونا با توپ در تلویزیون پخش شد که دیدم با کتف توپ را ضربه میزد و من هم آن را یاد گرفتم و الان ۱۵۰ضربه می توانم با کتف بزنم. اما باید بگویم الگوی اصلی ورزشی من توی فوتبال مسی هست و همیشه سعی میکنم مثل مسی تمرین کنم.
به دریبلهای نیمار هم توجه می کردم چون حرفهای استوپ میکرد.
می خواهم تماشا شوم نه تماشاگر
محمدرضا مسعودی این روزها دیگر کمتر فوتبال نگاه میکند. خودش میگوید: از موقعی هم که مسی از پاریس به میامی رفت دیگر دل و دماغ فوتبال دیدن ندارم ولی قبلا تا میشنیدم بارسلونا بازی دارد کامل به بازی نگاه میکردم و تمامی توجهم به بازی بود.
الان هم خیلی کم به فوتبال نگاه میکنم، راستش بیشتر دوست دارم خودم تماشا بشم نه تماشاگر.
باید برای حضور در مسابقات جهانی کامل شوم
مسابقات جهانی حرکات نمایشی با توپ برگزار میشود اما مسعودی برای حضور در این مسابقات اقدامی نکرده است.
برای شرکت در این مسابقات اقدامی نکردم دلیلش هم این است که چون میخواهم اول فوتبالیست خیلی کاملی باشم که بتوانم خیلی از حرکات را یاد بگیرم. ایدههای جدیدی دارم که میخواهم آنها را پیاده کنم اما هدف اصلی من فوتبالیست شدن است نه انجام حرکات نمایشی.
شماره ۷ بهم ندادند استارت زدم
در یکی از تیم هایی که نام بردم فقط بصورت مبتدی ۳ سال در کنار تیم تمرین کردم، بیشترین کاری که باعث پیشرفت من شد فقط بیتوجهی بعضی مربیها بود و اوج انگیزه من از تیمی دیگر شروع شد که از مربی شماره ۷ رو خواستم و بهم نداد و منم استارت خودم رو بصورت جدی زدم.
تراکتوریها تشویقم کردند
این فوتبالیست تبریزی سابقه اجرای حرکات با توپ پیش بازیکنان تیم تراکتور را دارد.
حرکاتم مورد پسند همهشان قرار گرفت و عارف هم دوست داشته و به خاطر زحماتی که واسه این حرکات کشیدم؛ از من تشکر کرد.
از مسئولان تشکر میکنم به بعضی از همایشها دعوتم کردند تا برنامه اجرا کنم و دیده شوم؛ اما انتظار دارم زحمات من را ببینند و من هم بتوانم در تیمی بازی کنم تا بازی خودم را نشان بدهم.
با نام خدا تمرینات را شروع می کنم
کار در کارواش، نماکاری، کارگری و آخرین کار من تو عطاری بود اونجا کار میکردم صاحب مغازه به من گفت داداش اینطوری نمیشه یا اینجا کار میکنی یا میروی سراغ هدفات. من هم تصمیم گرفتم بروم سراغ هدفم و خدا را شکر نتیجه زحماتم رو می بینم چون هر روز با نام خدا تمرینات را شروع و در آخر با شکرگذاری تمام میکنم.
پدرم آرزوی میکرد من را در تلویزیون ببیند
پدرم توی ۶ سالگی بهم گفت چی میشه تو رو هم در تلویزیون ببینم چون خودش به خاطر این که روستا زندگی میکرد، نتوانسته بود فوتبال بازی کند. بازی پدرم رو موقعی که فوتسال بازی میکرد دیده بودم خیلی خوب بود.
منم در حال تلاش هستم تا جزو بهترین فوتبالیست های تبریز شوم چون هم اعتماد به نفس دارم و هم ایمان کامل دارم به خودم و زحماتی که میکشم.
همچنین دوست دارم توی تیم تراکتور فوتبال بازی کنم و یک فوتبال خاص رو به تمامی تماشاگران تبریزی به نمایش بگذارم.
