به گزارش تریبون تبریز، افزایش قیمت سرویس مدارس و کرایه تاکسی‌های اینترنتی نظیر اسنپ و تپسی به قدری چشمگیر بوده که بسیاری از والدین دیگر توان پرداخت آن را ندارند و ناچارند شخصا فرزندان خود را به مدارس برسانند؛ حتی اگر این کار به معنای دیر رسیدن به محل کارشان باشد.
در شرایطی که تورم افسار گسیخته معیشت مردم را تحت فشار قرار داده، هزینه بالای سرویس مدارس به چالشی تبدیل شده که آرامش را از بسیاری از خانواده ها ربوده است.
تبریز سال‌هاست با مشکل کمبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل و خیابان‌های کم‌عرض دست‌وپنجه نرم می‌کند. در حالی که جمعیت خودروها هر روز رو به افزایش است، خیابان‌های اصلی شهر نه کشش ترافیکی لازم را دارند و نه مدیریت منسجمی برای روان‌سازی تردد دیده می‌شود.
-گلایه والدین از فشار معیشتی و سردرگمی در رفت‌وآمد دانش‌آموزان
یکی از والدین دانش‌آموزان در گفت‌وگو با خبرنگار نصر گفت: هزینه سرویس مدرسه برای یک سال به قدری بالاست که از عهده پرداخت آن برنمی‌آییم. ترجیح می‌دهیم هر روز خودمان فرزندمان را برسانیم، هرچند به معنای تحمل ترافیک و دیر رسیدن به محل کار باشد.
علاوه بر این، بسته شدن مقطعی خیابان‌ها به بهانه آسفالت‌کشی و پروژه‌های عمرانی نیز شرایط را بحرانی‌تر کرده است.
یکی از گلایه‌های عمومی خانواده‌ها، نبود سیاست حمایتی روشن از سوی دولت و مدیریت شهری است. در شرایطی که هزینه‌های معیشتی روزبه‌روز افزایش می‌یابد، سرویس مدارس نیز از این قاعده مستثنا نبوده و بدون نظارت کافی، هزینه‌هایی تحمیل می‌کند که فشار زیادی بر خانواده‌ها وارد می‌سازد.
یکی مدیران مدارس ابتدایی اظهار کرد: این مسئله تنها یک موضوع خانوادگی یا شخصی نیست، بلکه می‌تواند تبعات گسترده‌ای در حوزه بهره‌وری نیروی کار، آرامش روانی خانواده‌ها و حتی امنیت دانش‌آموزان داشته باشد.
-نبود سیاست حمایتی و نظارت مؤثر در مدیریت شهری
مدیرعامل سازمان مدیریت مهندسی و شبکه حمل‌ونقل شهرداری تبریز، درباره ریشه‌های بحران ترافیک در کلانشهر تبریز، اظهار کرد: وقتی والدین مجبور باشند بین هزینه‌های سنگین سرویس مدرسه و ترافیک سنگین یکی را انتخاب کنند، در واقع فشار مضاعفی به کل سیستم شهری وارد می‌شود. از یک سو راندمان کاری کاهش می‌یابد و از سوی دیگر خیابان‌ها با حجم بیشتری از خودروها مواجه می‌شوند.
“محبوب عبدالله‌پور،” مشکل اصلی این نیست که خیابان کم داریم یا معبرها طراحی خوبی ندارند. سال‌هاست درگیر ضعف آموزش مستمر، نبود فرهنگ‌سازی و بی‌توجهی دستگاه‌های مختلف هستیم.
وی افزود: وقتی رانندگی به جای یک کار اجتماعی، فردی تلقی می‌شود، نتیجه‌اش هرج‌ومرج و قفل‌شدن معابر است. قوانین بالادستی و صدور مجوزها بدون عارضه‌سنجی ترافیکی، خودش یک زنجیره معضل ایجاد کرده است. ساختمان‌هایی ساخته می‌شود بدون پارکینگ کافی، کاربری‌هایی تغییر داده می‌شوند بدون توجه به ظرفیت خیابان‌ها و … از مدارس غیرانتفاعی گرفته تا مطب‌ها و مجتمع‌های تجاری، هیچ‌کس قبل از صدور مجوز تأثیرشان بر ترافیک را نمی‌سنجد.
عبدلله پور ادامه داد: نبود دانشکده‌های حمل‌ونقل و ترافیک باعث شده مدیریت شهری وابسته به مشاوران غیربومی باشد. وقتی متخصص بومی نداریم، طبیعی است تصمیم‌ها با واقعیت‌های محلی فاصله داشته باشد.
-از سرویس‌های یارانه‌ای تا تقویت ناوگان حمل‌ونقل عمومی
به گزارش نصر، واقعیت این است که تبریز در ۹ ماه سال تحصیلی با بحرانی تکراری روبه‌روست؛ بحرانی که هر سال خانواده‌ها، دانش‌آموزان و حتی اقتصاد شهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر سیاست‌گذاران چاره‌ای اساسی نیندیشند، این مشکل نه‌تنها بر کیفیت آموزش و زندگی خانواده‌ها اثر منفی خواهد گذاشت، بلکه اعتماد عمومی به مدیریت شهری و خدمات عمومی را نیز خدشه‌دار خواهد کرد.
لذا راه‌اندازی سرویس‌های ایمن و دولتی با تعرفه مشخص و یارانه‌ای برای دانش‌آموزان، ساماندهی شرکت‌های حمل‌ونقل مدرسه با نظارت جدی بر نرخ‌گذاری و کیفیت خدمات، تقویت حمل‌ونقل عمومی شهری به‌ویژه در مسیرهای منتهی به مدارس پرجمعیت، مدیریت پروژه‌های عمرانی شهری به گونه‌ای که تداخل کمتری با ساعات اوج ترافیک داشته باشند، می تواند گره گشای معضل ترافیک باشد.
