بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فوتبال باشگاهی ایران به مدت یازده سال تعطیل شده و مسابقات به صورت منتخب استان‌ها تحت عنوان لیگ قدس برگزار گردید.
پیش از آن در جام تخت جمشید چند بازیکن خارجی در فوتبال ایران حضور داشتند که با تعطیلی لیگ به کشورهای خود بازگشتند.
در دهه ۶۰ استفاده طبق قانونی استفاده از مربیان و بازیکنان خارجی ممنوع بود. باشگاه تراکتورسازی در سال ۱۳۶۹ با استخدام یک تکنسین تراکتور از کشور رومانی به نام واسیلی گوجا، اولین مربی خارجی فوتبال ایران بعد از انقلاب اسلامی جذب کرد که واسیلی ضمن متحول کردن فوتبال تبریز، فوتبال نوین را هم به کشور به ارمغان آورد.
از اوایل دهه ۷۰ پای بازیکنان خارجی به فوتبال ایران باز شد. تیم پیام مشهد ۲ بازیکن اسکاتلندی را جذب کرد. ذوب آهن اصفهان یک بازیکن روسی و تیم سپاهان آرمناک پطروسیان و لئون استپانیان را به خدمت گرفت. پسر سفیر نجیریه سعید آگین هم به مدت ۲ سال به عضویت تیم پورا درآمد.
در سال ۱۳۷۴ تیم شهرداری تبریز اولین بازیکن خارجی فوتبال تبریز را جذب خود کرد. ماریان ژیتارو از کشور رومانی در زمان مربیگری سابو آدریان رومانیایی به تیم شهرداری تبریز پیوست.
سابو در سال ۱۳۷۳ به هدایت تیم شهرداری تبریز انتخاب و موفق شد تیم از رده آخر جدول به چهارمی گروه دوم برساند.
وی در سال دوم با وجود داشتن ستاره‌های بی‌شمار چون سیروس دین محمدی، غلامحسین دین محمدی، حسین خطیبی، حیدر جعفری و جوان اول آن روزهای فوتبال ایران، رسول خطیبی نتوانست نتایج فصل قبل را تکرار کند. وی در آن مقطع ماریان ژیتارو را از کشور رومانی جذب کرد اما بعد از مدتی برکنار و یوان پاول هم وطنش به عنوان سرمربی انتخاب شد اما بعد از ۵ هفته یوان به همراه ماریان از تیم برکنار شدند و بیژن ذوالفقارنسب به هدایت تیم شهرداری تبریز منصوب شد.
تیم شهرداری تبریز با ذوالفقارنسب در سال ۱۳۷۶ عنوان بهترین تیم شهرستانی را کسب کرد.
داستان اولین بازیکن خارجی فوتبال تبریز با پایانی تلخ همراه بود، رومانیایی که حتی شهرت هموطنش واسیلی گوجا هم به دادش نرسیده و وداع زودهنگامی با فوتبال تبریز داشت. حضور وی به قدری در فوتبال تبریز کوتاه بود که کمتر کسی بازی‌هایش را به خاطر دارد، حتی هم بازی‌هایش.
