به گزارش تریبون تبریز، حاج کریم مردانی آذر، فرزند آذربایجان، در کودکی در تبریز چشم به جهان گشود؛ در کوچههایی که فقر و امید شانهبهشانه هم راه میرفتند. رشد او پلهپله بود، بیهیاهو و بیادعا. آغاز راهش کار در یک رستوران ساده بود، اما مقصدش افقی دوردست؛ جایی که صداقت و امانت، او را به یکی از بازرگانان امین ایران در آمریکا بدل کرد.
بازگشتش به وطن، بازگشت یک فرد نبود؛ بازگشت یک عهد بود. با اینکه هرگز بر نیمکت مدرسه ننشسته بود، دهها مدرسه ساخت تا کودکان این سرزمین رؤیاهایشان را در کلاسهای روشنتر دنبال کنند. همه را به نام مادرش، زهرا مردانی آذر، نام نهاد؛ مادری که گویا درس انسانیت را پیش از هر کتابی به او آموخته بود.
اوج این روایت، ساخت بیمارستان ۵۰۰ تختخوابی کودکان تبریز است؛ بنایی که نه فقط از آجر و آهن، که از مهر ساخته شد و نام حاج کریم مردانی آذر را برای همیشه در حافظهی تاریخ این شهر نشاند.
در اجلاس سالانهی خیریه تخصصی حوزه مسکن ابرار قائم تبریز، در تالار معلم، به بهانهی رونمایی از سردیس مادر کریم آذربایجان، مستندی به نمایش درآمد که دلها را لرزاند و اشکها را بیاجازه جاری کرد؛ مستندی که نشان داد بزرگی گاهی از دل فروتنی میروید.
این اثر، تقدیم دیدگان شما میشود؛ روایتی از زندگی مردی که جهان را با نام مادرش معنا کرد.
